16. təxminən 10-11 yaşlarımda ilk oxuduğum əsərlərdən idi. mahnısın eşidəndən sonra qərar vermişdim əsəri oxumağa. indi entryləri oxuyanda yadıma düşür ki, o vaxt mənə də kilsənin uzun-uzadı təsviri sıxıcı gəlmişdi. hətta bəzi belə yerləri oxumadan keçirdim, sonra da vicdan əzabı çəkirdim buna görə. son hissədə, bir də səhv eləmirəmsə, övladı oğurlanmış yaşlı qadının esmeraldanın anası olduğu bilinən hissədə ağlamışdım. feb sözünün mənasının günəş olduğu da yadıma düşür nəsə. həm də ilk dəfə idi ki, oxuduqlarımı beynimdə canlandırırdım. babat nostalji yaşadım. amma uşaq ağlı ilə oxunulası əsər deyil yəni.